โฮะกุไซ “
ทัศนียภาพ 36 มุม” เพื่อเป็นทั้งการตอบสนองความต้องการของกิจการท่องเที่ยวภายในประเทศที่ขยายตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว และความหลงใหลส่วนตัวในการวาดภาพ
ภูเขาฟูจิ.
[3] ภาพชุดนี้และโดยเฉพาะภาพ “คลื่นยักษ์” และภาพ “ภูเขาฟูจิวันอากาศดี” เป็นภาพที่สร้างความมีชื่อเสียงให้แก่โฮะกุไซทั้งภายในและภายนอกประเทศ นักประวัติศาสตร์
ริชาร์ด เลนสรุปว่า “อันที่จริงแล้ว ถ้าจะให้เลือกงานชิ้นหนึ่งที่สร้างชื่อเสียงให้แก่โฮะกุไซทั้งในญี่ปุ่นและต่างประเทศแล้ว ก็เห็นจะเป็นงานชิ้นใหญ่ชุดนี้...”
[4] โดยเฉพาะภาพ “คลื่นยักษ์” ที่เป็นภาพที่สร้างความประทับใจให้แก่โลกตะวันตก
ชีวิตเบื้องต้นและการฝึกงานทางด้านศิลปะ[แก้]
โฮะกุไซเกิดเมื่อวันที่ 23 ของเดือนที่เก้าของปีที่สิบของสมัย
Hōreki (ตุลาคม หรือ พฤศจิกายน
ค.ศ. 1760) ในครอบครัวช่างฝีมือในตำบลคะสึชิกะในเอะโดะ
[5] เมื่อยังเด็กโฮะกุไซมีชื่อว่า Tokitarō
[1] เชื่อกันว่าบิดาชื่อ Nakajima Ise เป็นช่างทำกระจกสำหรับโชกุน
[1] แต่บิดาไม่ได้ทำให้โฮะกุไซเป็นทายาท ซึ่งทำให้สันนิษฐานว่าแม่ของโฮะกุไซอาจจะเป็นภรรยาน้อย
[5] โฮะกุไซเริ่มเรียนการเขียนภาพเมื่อมีอายุได้หกขวบ อาจจะเรียนจากบิดา ที่งานการทำกระจกรวมทั้งการเขียนภาพรอบกระจกด้วย
[5]
โฮะกุไซมีนามที่เป็นที่รู้จักกันอย่างน้อยก็ 30 ชื่อระหว่างที่ยังมีชีวิตอยู่ แม้ว่าการใช้ชื่อหลายชื่อจะเป็นเรื่องปกติที่ทำกันโดยจิตรกรญี่ปุ่นในยุคนั้น และจำนวนชื่อของโฮะกุไซก็ยังถือว่ามีมากกว่าผู้อื่นมาก ชื่อที่เปลี่ยนบ่อยมักจะพ้องกับการเปลี่ยนลักษณะการเขียน ที่มีประโยชน์ในการแบ่งสมัยงานของโฮะกุไซ
[5]
เมื่ออายุได้ 12 ปี บิดาก็ส่งโฮะกุไซให้ไปทำงานกับร้านหนังสือและห้องสมุดให้ยืมหนังสือ ซึ่งเป็นสถาบันที่เป็นที่นิยมมีกันในเมืองใหญ่ๆ ของญี่ปุ่น ซึ่งเป็นสถานที่ที่สำหรับอ่านหนังสือที่พิมพ์จากภาพพิมพ์แกะไม้ สำหรับคนชั้นกลางและชนชั้นสูง
[6] เมื่ออายุได้ 14 ปีโฮะกุไซก็ไปฝึกงานกับช่างแกะไม้เป็นเวลาสี่ปีจนอายุ 18 ปีเมื่อได้รับให้เข้าทำงานกับห้องศิลป์ของ
คัตซุคาวะ ชุนโช (Katsukawa Shunshō) ผู้เป็นศิลปินผู้เขียน
ภาพอุกิโยะซึ่งเป็นงานพิมพ์แกะไม้และจิตรกรรมประเภทที่โฮะกุไซกลายมาเป็นปรมาจารย์ต่อมา และเป็นผู้นำของตระกูลงานทำนองที่เรียกว่าตระกูลงานศิลปะแบบคัตซุคาวะ (Katsukawa school)
[1] ภาพอุกิโยะ ที่เขียนโดยจิตรกรเช่นชุนโชจะเน้นการเขียนภาพสตรีในราชสำนักหรือนักแสดงคาบูกิที่มีชื่อเสียงตามเมืองต่างๆ ในญี่ปุ่นในขณะนั้น
[7]
หลังจากนั้นปีหนึ่งโฮะกุไซก็เปลี่ยนชื่อเป็นครั้งแรกโดยอาจารย์ว่า “ชุนโร” (Shunrō) ขณะที่ใช้ชื่อนี้โฮะกุไซก็ได้สร้างภาพพิมพ์ของตนเองเป็นครั้งแรกซึ่งเป็นภาพชุดของนักแสดงคาบูกิในปี ค.ศ. 1779 ระหว่างช่วงสิบปีที่ทำงานกับห้องแกะไม้ของชุนโชโฮะกุไซก็แต่งงานเป็นครั้งแรกแต่ก็ไม่มีรายละเอียดเกี่ยวกับภรรยาผู้มาเสียชีวิตเมื่อต้นคริสต์ทศวรรษ 1790 โฮะกุไซแต่งงานครั้งที่สองในปี ค.ศ. 1797 ผู้เสียชีวิตไม่นานหลังจากนั้น โฮะกุไซมีบุตรสองคนและมีบุตรีสามคนกับภรรยาสองคน ลูกสาวคนเล็กสุดซากาเอะ (Sakae) หรือ โออิ (Ōi) ต่อมาเป็นศิลปินเหมือนพ่อ
[7]
เมื่อชุนโชเสียชีวิตในปี ค.ศ. 1793 โฮะกุไซก็เริ่มศึกษาลักษณะงานศิลปะประเภทต่างๆ ที่รวมทั้งลักษณะแบบยุโรป ที่มีโอกาสได้เห็นภาพพิมพ์ทองแดงของฝรั่งเศสและดัตช์
[7] ต่อมาโฮะกุไซถูกขับออกจากตระกูลงานศิลปะแบบคัตซุคาวะโดยชุนโกะ (Shunkō) ผู้เป็นผู้นำในบรรดาผู้ติดตามงานของชุนโช ที่อาจจะเป็นเพราะโฮะกุไซไปศึกษากับโรงเรียนคู่แข่ง
โรงเรียนคาโนะ (Kanō school) ก็เป็นได้ เหตุการณ์ครั้งนี้เป็นสิ่งที่เป็นแรงผลักดันทางกำลังใจโฮะกุไซกล่าวว่า “สิ่งที่ทำให้ผมพัฒนางานเขียนของผมก็คือความอับอายที่ได้รับจากน้ำมือของชุนโกะ”
[4]
ภาพพิมพ์ “
นักเดินทางข้ามแม่น้ำโออิ” ภาพที่โฮะกุไซเพิ่มเติมเข้าไปในภาพชุด “
ทัศนียภาพ 36 มุมของภูเขาฟูจิ” ในภายหลัง เพราะความนิยมที่แพร่หลายของภาพชุดแรก
ต่อมาโฮะกุไซก็เปลี่ยนหัวข้องานเขียนจากการวาดภาพของสตรีภายในราชสำนักและนักแสดงที่มักจะเป็นหัวเรื่องของการวาด
ภาพอุกิโยะ ไปวาด
ภาพภูมิทัศน์และ
ภาพชีวิตประจำวันของชาวญี่ปุ่นจากชนระดับต่างๆ การเปลี่ยนแปลงหัวข้อเป็นการสร้างแนวเขียน
ภาพอุกิโยะแบบใหม่และแนวการเขียนใหม่ของโฮะกุไซเอง
[7] Fireworks at Ryōgoku Bridge (1790) dates from this period of Hokusai's life.
[8]
จุดสูงสุดของการเป็นจิตรกร[แก้]
ช่วงต่อมาของงานเขียนเป็นช่วงที่เป็นงานเขียนแบบตระกูลทะวะรายะ (Tawaraya School) เมื่อโฮะกุไซได้นามใหม่ว่า “ทะวะรายะ โซริ” (Tawaraya Sōri) ในช่วงนี้งานที่เขียนเป็นการเขียนด้วยแปรงแบบที่เรียกว่า “
ซุริโมะโนะ” (surimono) และภาพประกอบสำหรับ “
เกียวกะ เอะฮง” (kyōka ehon) ซึ่งเป็นหนังสือประกอบภาพของกวีนิพนธ์ชวนขัน ในปี ค.ศ. 1798 โฮะกุไซก็มอบชื่อตนเองให้แก่ลูกศิษย์และออกไปตั้งตัวเป็นศิลปินอิสระ โดยไม่เกี่ยวข้องกับโรงเรียนการเขียนใดใดเป็นครั้งแรก และเริ่มใช้ชื่อ “โฮะกุไซ โตะมิซะ”
เมื่อมาถึงปี ค.ศ. 1800 โฮะกุไซก็แปลงการเขียน
ภาพอุกิโยะที่นอกไปจากการเขียนภาพเหมือน และเปลี่ยนชื่อใหม่ที่ไม่ค่อยเป็นที่รู้จักเป็น “คะสึชิกะ โฮะกุไซ” ส่วนแรกหมายถึงบริเวณในเอะโดะที่เป็นที่เกิดและส่วนที่สองแปลว่า “ห้องเขียนภาพทางเหนือ” ในปีนั้นโฮะกุไซก็พิมพ์งานชุดภูมิทัศน์สองชิ้น “
ทัศนียภาพอันงดงามของทางตะวันออกของเมืองหลวง” และ “
ทัศนียภาพ 8 มุมของเอะโดะ” ในช่วงนี้ โฮะกุไซก็เริ่มมีผู้ต้องการจะมาเป็นลูกศิษย์ ในชั่วชีวิตก็มีนักเรียนถึง 50 คนที่ได้ร่ำเรียนกับโฮะกุไซ
[7]
นกกระยางจาก “
บทเรียนการเขียนภาพง่ายๆ”
ในช่วงสิบปีต่อมาโฮะกุไซก็มีชื่อเสียงมากขึ้นทุกขณะ ทั้งจากงานเขียนที่ทำและความความสามารถในการเผยแพร่ชื่อเสียงของตนเอง ระหว่างงานเทศกาลในโตเกียวในปี ค.ศ. 1804 โฮะกุไซเขียนภาพ
พระโพธิธรรมที่กล่าวกันว่ายาวถึง 180 ฟุต (600 เมตร) โดยใช้ไม้กวาดและถังหมึกเขียน อีกเรื่องหนึ่งกล่าวถึงโฮะกุไซว่าได้รับเชิญโดยสำนัก
โชกุนอิเยนาริ (Tokugawa Ienari) ให้ไปเปรียบเทียบผลงานกับศิลปินของสำนักผู้เขียนงานด้วยแปรงที่มีลักษณะแบบดั้งเดิม งานเขียนของโฮะกุไซที่เขียนต่อหน้าโชกุนเป็นงานเขียนเส้นโค้งสีน้ำเงินบนกระดาษ เสร็จแล้วโฮะกุไซก็ไล่ไก่ที่ขาข้างหนึ่งจุ่มสีแดงให้วิ่งไปบนกระดาษที่เขียนเส้นไว้ โฮะกุไซบรรยายต่อโชกุนว่าเป็นภาพภูมิทัศน์ของแม่น้ำทัตซุตะที่มีใบเมเปิลแดงลอยตามสายน้ำ ซึ่งเป็นภาพที่ทำให้โฮะกุไซได้รับรางวัลในการแข่งขัน
[9]
ในปี ค.ศ. 1807 โฮะกุไซก็ร่วมมือกับนักเขียนนวนิยายผู้มีชื่อเสียง
ทากิซะวะ บาคิง (Takizawa Bakin) ในการเขียนภาพประกอบในหนังสือหลายเล่ม แต่ศิลปินสองคนนี้ก็ไม่ลงรอยกันเพราะมีความคิดเห็นทางศิลปะที่ต่างกัน ซึ่งทำให้ความร่วมมือมาหยุดชะงักลงในหนังสือเล่มที่สี่ เจ้าของสำนักพิมพ์ต้องเลือกระหว่างโฮะกุไซหรือบาคิงไว้ทำโครงการต่อ ซึ่งทางสำนักพิมพ์ก็เลือกโฮะกุไซ ซึ่งแสดงถึงการเน้นความสำคัญของภาพประกอบสำหรับงานพิมพ์ในยุคนั้น
[10]
ในปี ค.ศ. 1811 เมื่อมีอายุได้ 51 ปีโฮะกุไซก็เปลี่ยนชื่อเป็น “ตะอิโตะ” (Taito) ซึ่งเป็นช่วงที่เขียนงานแบบที่เรียกว่า “
โฮะกุไซ มังงะ” (Hokusai Manga) และ “etehon” หรือตำราศิลปะต่างๆ
[1] โฮะกุไซเริ่มงานเขียนตำราในปี ค.ศ. 1812 ด้วย “
บทเรียนเขียนภาพเบื้องต้น” ซึ่งเป็นงานเขียนเพื่อหาเงินและหาลูกศิษย์เพิ่มเติม หนังสือ “
มังงะ” เล่มแรกตีพิมพ์ในปี ค.ศ. 1814 ต่อมาก็มีอีก 12 เล่มที่ตีพิมพ์ก่อนปี ค.ศ. 1820 และอีกสามเล่มที่พิมพ์หลังจากที่เสียชีวิตไปแล้ว ที่รวบรวมภาพเขียนเป็นจำนวนพันของสัตว์, บุคคลในศาสนา และบุคคลทั่วไป ที่มักจะแซกอารมณ์ขัน และเป็นงานที่นิยมกันแพร่หลายในยุคนั้น
[10]
ในปี ค.ศ. 1820 โฮะกุไซก็เปลี่ยนชื่ออีกเป็น “อิอิตซุ” (Iitsu) ซึ่งเป็นช่วงที่มีความมั่นคงในฐานะจิตรกรไปทั่วญี่ปุ่น (ในขณะนั้นเป็นสมัย
ญี่ปุ่นปิดประเทศ (Sakoku) จากโลกภาพนอก ฉะนั้นชื่อเสียงของโฮะกุไซจึงมิได้เป็นที่เลื่องลือไปยังโลกตะวันตกจนกระทั่งเสียชีวิตไปแล้ว) โฮะกุไซมามีชื่อเสียงถึงจุดสุดยอดในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1820 งานเขียนชุดสำคัญ “
ทัศนียภาพ 36 มุมของภูเขาฟูจิ” ที่รวมทั้งภาพ “
คลื่นยักษ์นอกฝั่งคะนะงะวะ” ก็เป็นงานที่เขียนในช่วงที่ว่านี้ และเป็นที่นิยมจนกระทั่งโฮะกุไซตัดสินใจเพิ่มภาพอีกสิบภาพเข้าไปในชุด ภาพชุดอื่นๆ ที่เป็นที่นิยมที่พิมพ์ในช่วงนี้ก็ได้แก่ชุด “
การเที่ยวชมน้ำตกในจังหวัดต่างๆ” และชุด “
ทัศนียภาพที่แตกต่างของสะพานอันงดงามของจังหวัดต่างๆ”
[11] นอกจากนั้นแล้วโฮะกุไซก็ยังผลิตก็ยังเขียนงานดอกไม้และนกแบบที่มีรายละเอียดอีกหลายภาพ ที่รวมทั้งภาพที่เด่นชื่อ “
ดอกฝิ่น” และ “
ฝูงไก่”
[12]
ชีวิตช่วงต่อมา[แก้]
“
ชาวต่างประเทศคนแรกในญี่ปุ่น” โดยโฮะกุไซ ค.ศ. 1817 คำบรรยาย: “
เมื่อวันที่ 25 สิงหาคม ค.ศ. 1543 ชาวต่างประเทศกลุ่มนี้มาขึ้นที่เกาะทะเนะงะชมะ, จังหวัดโอะกุมะ ตามด้วย “มุระชุกุชะ” (Murashukusha - ไม่ทราบว่าเป็นผู้ใด) และ “กิริชิโมตะ” (อันโตนิโอ ดา โมตา หรือ คริสโตเฟอร์ ดา โมตา)[13]
ช่วงการเขียนต่อมาเริ่มขึ้นในปี ค.ศ. 1834 ซึ่งเป็นช่วงที่ใช้ชื่อ “Gakyō Rōjin Manji” (ชายแก่ผู้คลั่งเขียนภาพ)
[8] ในช่วงนี้เป็นช่วงที่เขียน “
ทัศนียภาพ ร้อยมุมของภูเขาฟูจิ” ซึ่งเป็นงานเขียนชุดภูมิทัศน์ที่สำคัญอีกชุดหนึ่ง
[12]
โฮะกุไซเขียนคำลงท้ายสำหรับงานชุดนี้ว่า:
 |
ตั้งแต่อายุได้หกขวบผมก็ชอบร่างภาพจากแบบจริง ผมเป็นจิตรกร และตั้งแต่อายุได้ห้าสิบปีเป็นต้นมาก็ได้เขียนงานที่ทำให้มีชื่อเสียงบ้าง แต่งานที่เขียนก่อนอายุได้เจ็บสิบก็ไม่มีชิ้นใดที่มีคุณค่าที่ควรจะกล่าวถึง เมื่ออายุได้เจ็ดสิบสามปีผมก็เริ่มเข้าใจโครงสร้างของนกและสัตว์, แมลงและปลา, และการเติบโตของพันธุ์ไม้ ถ้าผมพยายามต่อไปผมก็คงจะเข้าใจยิ่งขึ้นไปอีกเมื่อไปถึงอายุแปดสิบหก ซึ่งพอถึงอายุเก้าสิบผมก็คงจะเข้าถึงหัวใจของธรรมชาติได้ ถ้าอายุได้ร้อยปีผมก็อาจจะมีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ยิ่งขึ้นไปอีก ขณะที่เมื่ออายุไปถึงร้อยสามสิบ, ร้อยสี่สิบ หรือกว่านั้นผมก็คงจะถึงจุดที่ทุกจุดทุกฝีแปรงที่ผมเขียนก็คงมีชีวิตจิตใจขึ้นมาได้ ขอให้สวรรค์ให้ผมมีอายุยืนเพื่อให้ผมได้มีโอกาสพิสูจน์ได้ว่าสิ่งที่ผมพูดมานี้ไม่ใช่เรื่องเท็จ [1]
|  |
ในปี ค.ศ. 1839 ห้องเขียนภาพและภาพเขียนเป็นจำนวนมากของโฮะกุไซถูกเพลิงไหม้ เมื่อมาถึงช่วงนี้ชื่อเสียงของโฮะกุไซก็เริ่มจะลดถอยลง เมื่อมีศิลปินรุ่นเด็กกว่าเช่น
ฮิโระชิเงะที่มามีชื่อเสียงแทนที่ แต่โฮะกุไซก็ไม่ได้หยุดเขียนภาพ เช่นยังคงเขียนภาพ “เป็ดในสระ” เมื่ออายุ 87 ปี
[14]
โฮะกุไซพยายามอยู่ตลอดเวลาที่จะเขียนที่ดีกว่าเดิม เล่ากันว่าเมื่อใกล้จะเสียชีวิต โฮะกุไซอุทานว่า “ถ้าสวรรค์จะให้เวลาอีกสิบปีเท่านั้น...หรือเพียงอีกห้าปี ผมก็ได้กลายเป็นจิตรกรที่แท้จริง” โฮะกุไซเสียชีวิตเมื่อวันที่
10 พฤษภาคม ค.ศ. 1849 และถูกฝังไว้ที่
Seikyō-jiในโตเกียว
[1]
สี่ปีหลังจากที่โฮะกุไซเสียชีวิตกองเรืออเมริกันที่นำโดย
แม็ทธิว ซี. เพอร์รีย์ก็สามารถบังคับให้ญี่ปุ่นเปิดประตูติดต่อกับทางตะวันตกได้ โฮะกุไซเป็นจิตรกรผู้มีชื่อเสียงของญี่ปุ่นในช่วงสุดท้ายก่อนที่จะมีการติดต่อกับชาวตะวันตกที่เป็นการเปลี่ยนโฉมหน้าของญี่ปุ่นไปโดยสิ้นเชิง
[14]
งานและอิทธิพล[แก้]
“Hodogaya on the Tokaido”
“ปลาตะเพียนกระโดดในน้ำตก”
โฮะกุไซเป็นจิตรกรอยู่เป็นเวลานานแต่งานชิ้นสำคัญๆ เขียนหลังจากที่อายุ 60 แล้ว งานที่มีชื่อเสียงที่สุดชุด “
ทัศนียภาพ 36 มุมของภูเขาฟูจิ” เขียนระหว่าง ค.ศ. 1826 ถึง ค.ศ. 1833 ที่อันที่จริงแล้วมีด้วยกันทั้งหมด 46 ภาพ (10 ภาพเป็นภาพที่มาเขียนเพิ่มภายหลัง)
[4] งานเขียน
ภาพอุกิโยะของโฮะกุไซเปลี่ยนแปลงจากการเขียนภาพของสตรีในราชสำนักและนักแสดงที่เป็นที่นิยมกันในสมัยเอะโดะ มาเป็นการเขียนที่กว้างขึ้นที่รวมภูมิทัศน์, ต้นไม้ และสัตว์เข้าไปด้วย
[7]
ทั้งการเลือก “ชื่อ” และการเขียนภาพ
ภูเขาฟูจิมาจากความเชื่อทางศาสนา ชื่อโฮะกุไซที่แปลว่า “ห้องเขียนภาพเหนือ” ซึ่งเป็นคำย่อของ “Hokushinsai” (北辰際）หรือ “ห้องเขียนภาพดาวเหนือ” โฮะกุไซนับถือ
Nichiren ซึ่งเป็นลัทธิหนึ่งของ
พุทธศาสนาที่เห็นว่า
ดาวเหนือ เกี่ยวข้องกับ Myōken (妙見菩薩)
[4]ภูเขาฟูจิตามธรรมเนียมแล้วมีความเชื่อมโยงกับความเป็นอมตะ ความเชื่อนี้ย้อนหลังไปถึงเรื่อง “
ตำนานคนตัดไผ่” (竹取物語?) ของคริสต์ศตวรรษที่ 10 ที่เล่ากันว่าเป็นที่พระจักรพรรดินำยาอายุวัฒนะไปไว้บนยอดเขา เฮนรี สมิธอธิบายว่า “ฉะนั้นตั้งแต่โบราณกาลเป็นต้นมาภูเขาฟูจิจึงถือกันว่าเป็นแหล่งของความลับของความเป็นอมตะ ซึ่งเป็นหัวใจของความผูกพันอันล้ำลึกของโฮะกุไซกับภูเขา”
[3]
งานชิ้นใหญ่ที่สุดของโฮะกุไซคืองานเขียน “
โฮะกุไซ มังงะ” (北斎漫画) ที่มีด้วยกันทั้งหมด 15 เล่มที่ประกอบด้วยภาพราว 4,000 ภาพ ที่ได้รับการตีพิมพ์ใน ค.ศ. 1814[4] งานมังงะของโฮะกุไซมักจะเข้าใจผิดกันว่าเป็นที่มาของมังงะสมัยใหม่ แต่มังงะของโฮะกุไซเป็นภาพวาดชุด (ของสัตว์, คน, สิ่งของ หรืออื่นๆ) ซึ่งต่างจากหนังสือคอมมิคที่เป็นเรื่องราว[4]
อิทธิพลทางด้านศิลปะและวัฒนธรรม[แก้]
อิทธิพลของโฮะกุไซมีต่อจิตกรร่วมสมัยของยุโรปในคริสต์ศตวรรษที่ 19 ที่กำลังนิยมแนวเขียนใหม่ที่เรียกว่า
อาร์ตนูโวหรือที่เรียกว่า “
Jugendstil” ในเยอรมนีที่ได้รับอิทธิพลจากงานเขียนของโฮะกุไซและศิลปะญี่ปุ่นโดยทั่วไป และเป็นส่วนหนึ่งของขบวนการศิลปะอิมเพรสชันนิสม์ ที่จะเห็นได้จากงานเขียนในหัวข้อที่คล้ายคลึงกันกับโฮะกุไซในงานเขียนของ
โคลด โมเนท์ และ
ปีแยร์-ออกุสต์ เรอนัวร์ นอกจากนั้นก็ยังจะเห็นได้ในงานเขียน “Peitschenhieb” ของ
แฮร์มัน โอบริสท์ซึ่งเป็นแนวการเขียนใหม่ที่มีอิทธิพลโดยตรงจากงานเขียนของโฮะกุไซอย่างเห็นได้ชัด
งานเขียนบางชิ้น[แก้]
งานเขียนในรายการข้างล่างเรียงตามลำดับเวลาที่เขียน งานเขียนแต่ละชิ้นได้รับการกล่าวถึงหรือใช้เป็นภาพประกอบในงานชีวประวัติชิ้นหนึ่งชิ้นใด ที่อาจจะเป็นงานที่ถือว่าเป็นงานชิ้นเด่นหรืองานที่เป็นตัวแทนของแต่สมัยการเขียนของโฮะกุไซ
[15]
- “Lady and Attendants” (c. 1779) ภาพเขียนบนไหม
- “Asakusa Shrine, Edo” (c. 1780) ภาพพิมพ์แกะไม้
- “Four Courtesans of the House of Chojiya” (1782) ภาพพิมพ์แกะไม้
- “Seyawa Kikujuro Acting Woman's Part” (1783) ภาพพิมพ์แกะไม้
- “Actor Danjurō” (1784) ภาพพิมพ์แกะไม้
- “Chinese Boys at Play” (1789) ภาพพิมพ์แกะไม้
- “Attack on Moranoa's Castle from Chusingura” (1789–1806) ภาพพิมพ์แกะไม้[16]
- “A Ferryboat with Passengers Bearing New Year's Gifts” (c. 1800) Surinomo
- “Portrait of the Artist from The Tactics of General Oven” (1800) ภาพพิมพ์แกะไม้ประกอบนวนิยาย
- “Amusements of the Eastern Capital” (1800–1802) ภาพชุดภาพพิมพ์แกะไม้
- “Shower at Shin-Yangi Bridge from Both Banks of the Sumida River” (1803) ภาพพิมพ์แกะไม้ในหนังสือตำรา
- “สถานี 53 สถานีบนเส้นทางโตไกโดะ” (1806) ภาพชุดภาพพิมพ์แกะไม้
- “Chinese Tortures from Bakin's Cruelties of Dobki” (1807) ภาพพิมพ์แกะไม้ in novel
- “Quick Lessons on Simplified Drawing” (1812) ภาพเขียนในหนังสือตำรา
- “โฮะกุไซ มังงะ” (1814–1834) ภาพร่าง, 15 เล่ม
- “ทัศนียภาพ 36 มุมของภูเขาฟูจิ” (1823–1829) ภาพชุดภาพพิมพ์แกะไม้
- “Painting in Three Forms” (1816) ภาพเขียนในหนังสือตำรา
- “ความฝันของเมียคนหาปลา” (1820) Famous erotic wood block print
- “Designs with a single stroke of the brush” (1823) ภาพเขียนในหนังสือตำรา
- “การเที่ยวชมน้ำตกในจังหวัดต่างๆ” (1827–1830) ภาพชุดภาพพิมพ์แกะไม้ น้ำตก
- “ทัศนียภาพที่แตกต่างของสะพานอันงดงามของจังหวัดต่างๆ” (1827–1830) ภาพชุดภาพพิมพ์แกะไม้
- “Small Flowers” (1830) ภาพชุดภาพพิมพ์แกะไม้
- “Large Flowers (Hokusai) ” (1830) ภาพชุดภาพพิมพ์แกะไม้
- “มหาสมุทรแห่งปัญญา” (1833) ภาพชุดภาพพิมพ์แกะไม้
- “ทัศนียภาพ 100 มุมของภูเขาฟูจิ” (1834)
- “Book of Warriors” (1836) ภาพชุดภาพพิมพ์แกะไม้
- “ภาพเหมือนตนเอง” (1839) ภาพวาดลายเส้น
- “Willow and Young Crows” (1842) ภาพเขียนบนไหม
- “A Wood Gatherer” (1849) ภาพเขียนบนไหม
ระเบียงภาพ[แก้]
-
-
ภาพเหมือนผู้เกิดในสกุลดีกับหนังสือ
-
-
-
-
-
-
-
อ้างอิง[แก้]
- ↑ กระโดดขึ้นไป:1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 1.6 Nagata
- กระโดดขึ้น↑ Daniel Atkison and Leslie Stewart. "Life and Art of Katsushika Hokusai" in From the Floating World: Part II: Japanese Relief Prints, catalogue of an exhibition produced by California State University, Chico. Retrieved 9 July 2007;archive link
- ↑ กระโดดขึ้นไป:3.0 3.1 Smith
- ↑ กระโดดขึ้นไป:4.0 4.1 4.2 4.3 4.4 4.5 Nagata, Seiji. Hokusai: Genius of the Japanese Ukiyo-e. Kodansha, Tokyo, 1999.
- ↑ กระโดดขึ้นไป:5.0 5.1 5.2 5.3 Weston, p. 116
- กระโดดขึ้น↑ Weston, pp. 116–117
- ↑ กระโดดขึ้นไป:7.0 7.1 7.2 7.3 7.4 7.5 Weston, p. 117
- ↑ กระโดดขึ้นไป:8.0 8.1 Hokusai Heaven retrieved March 27, 2009
- กระโดดขึ้น↑ Weston, p. 117–118
- ↑ กระโดดขึ้นไป:10.0 10.1 Weston, p. 118
- กระโดดขึ้น↑ Weston, p. 118–119
- ↑ กระโดดขึ้นไป:12.0 12.1 Weston, p. 119
- กระโดดขึ้น↑ Noel Perrin "Giving up the gun", p.7 ISBN 978-0-87923-773-8
- ↑ กระโดดขึ้นไป:14.0 14.1 Weston, p. 120
- กระโดดขึ้น↑ These selected works are drawn from biographies by Richard Douglas Lane, Seiji Nagata, Elizabeth Ripley, and Mark Weston.
- กระโดดขึ้น↑ Attack on Moranoa's Castle is from Act XI of Chusingura, the story known in the west as the Forty-Seven Ronin.
บรรณานุกรม[แก้]
- Richard Douglas Lane (1989). Hokusai: Life and Work. E.P. Dutton, New York. ISBN 0-525-24455-7.
- Nagata, Seiji (1995). "Hokusai: Genius of the Japanese Ukiyo-e." Kodansha International, Tokyo.
- Smith, Henry D. II (1988). Hokusai: One Hundred Views of Mt. Fuji. George Braziller, Inc., Publishers, New York. ISBN 0-8076-1195-6.
- Weston, Mark (1999). Giants of Japan: The Lives of Japan's Most Influential Men and Women. New York: Kodansha International. ISBN 1-56836-286-2.
- Ray, Deborah Kogan (2001). "Hokusai : the man who painted a mountain" Frances Foster Books, New York. ISBN 0-374-33263-0
ดูเพิ่ม[แก้]
ประวัติ[แก้]
- Bowie, Theodore (1964). The Drawings of Hokusai. Indiana University Press, Bloomington.
- Forrer, Matthi (1988). Hokusai Rizzoli, New York. ISBN 0-8478-0989-7.
- Forrer, Matthi; van Gulik, Willem R., and Kaempfer, Heinz M. (1982). Hokusai and His School: Paintings, Drawings and Illustrated Books. Frans Halsmuseum, Haarlem. ISBN 90-70216-02-7
- Hillier, Jack (1955). Hokusai: Paintings, Drawings and Woodcuts. Phaidon, London.
- Hillier, Jack (1980). Art of Hokusai in Book Illustration. Sotheby Publications, London. ISBN 0-520-04137-2.
- Lane, Richard (1989). Hokusai: Life and Work. E.P. Dutton. ISBN 0-525-24455-7.
- van Rappard-Boon, Charlotte (1982). Hokusai and his School: Japanese Prints c. 1800–1840 (Catalogue of the Collection of Japanese Prints, Rijksmuseum, Part III). Rijksmuseum, Amsterdam.
งานศิลปะ[แก้]
For readers who want more information on specific works of art by Hokusai, these particular works are recommended.
- Hillier, Jack, and Dickens, F.W. (1960). Fugaku Hiyaku-kei (One Hundred Views of Fuji by Hokusai). Frederick, New York.
- Kondo, Ichitaro (1966). Trans. Terry, Charles S. The Thirty-six Views of Mount Fuji by Hokusai. East-West Center, Honolulu.
- Michener, James A. (1958). The Hokusai Sketch-Books: Selections from the 'Manga'. Charles E. Tuttle, Rutland.
- Morse, Peter (1989). Hokusai: One Hundred Poets. George Braziller, New York. ISBN 0-8076-1213-8.
- Narazaki, Muneshige (1968). Trans. Bester, John. Masterworks of Ukiyo-E: Hokusai — The Thirty-Six Views of Mt. Fuji. Kodansha, Tokyo.
ดูเพิ่ม[แก้]
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ
โฮะกุไซ
